Do Królowej Różańcowej zwróć twe oczy, duszę twą;

Nabożnymi czcij Ją słowy, tam ożywcze źródła są.

Jej opiece zawdzięczamy i miłości Pani tej,

Że różaniec z nieba dany dla zbawienia duszy mej.

Skarb to wielki, który sama moc najwyższa obrała,

Dominikowi podała Różańcowa Królowa.

Wszak w różańcu rozważamy życie Chrysta, męki trud

Do cnoty się pobudzamy, by oglądać chwały cud.

I w różańcu podziwiamy życie Marii, cnoty Jej.

Patrząc na Nią podążamy po zbawiennych szlakach Jej.

Dzięki za to Ci składają,  Matko nasza, dzieci Twe,

pod Twój płaszcz się uciekają żeby pod nim schronić się.

Prowadź nas o Matko droga pośród życia tego burz,

wstaw za nami się do Boga, twarde nasze serca skrusz.

Przez różańcowe zasługi, niechaj Bóg odpuści nam,

grzechów naszych wielkie długi, weźmie nas do niebios bram.